Ciekły azot jest powszechnym sposobem leczenia hiperpigmentacji, ale ma też pewne zagrożenia. Procedura może powodować uczucie kłucia lub pieczenia, a nawet może powodować powstawanie pęcherzy i strupów. Te z kolei w końcu odpadną.
Ryzyko związane z krioterapią w przypadku przebarwień
Krioterapia jest bezpiecznym i skutecznym sposobem leczenia przebarwień. Można nią leczyć łagodne i złośliwe przebarwienia. Istnieją jednak pewne zagrożenia związane z kriochirurgią. Należą do nich nawroty lentigo maligna – część ta pochodzi od redaktora portalu mojatoscana.pl. Stan ten znany jest również jako hiperpigmentacja soczewicowata.
Krioterapia może odbarwić zmiany skórne, zwłaszcza jeśli obszar jest ciemny lub był niedawno opalany. Jeśli obawiasz się ewentualnych przebarwień, przed poddaniem się krioterapii skonsultuj się z estetykiem. Należy również unikać wszelkich zabiegów na twarz zawierających kwasy lub składniki, które mogą powodować zmianę koloru.
Kriochirurgia w przypadku hiperpigmentacji ma wiele korzyści w porównaniu z innymi zabiegami chirurgicznymi, ale istnieją również pewne zagrożenia. Jeśli zabieg nie jest wykonywany pod odpowiednim nadzorem medycznym, może spowodować utratę włosów, przebarwienia pozapalne lub blizny.
Kolejnym ryzykiem związanym z zabiegiem kriochirurgii jest ryzyko wystąpienia łysienia. Stan ten wynika ze zniszczenia melanocytów. Może również powodować zniekształcenie tkanek i hiperplazję pseudoepitelomatyczną. Generalnie jednak kriochirurgia jest bezpieczna i dobrze tolerowana przez większość pacjentów.
W ciągu pierwszych kilku tygodni po zabiegu kriochirurgii na danym obszarze może pojawić się pęcherz. Pęcherz może się sączyć lub krwawić. Miejsce to należy codziennie oczyszczać i można zastosować opatrunek Band-Aid. Krwawiące pęcherze mogą wymagać zastosowania sterylnych podkładek z gazy.
Jak każdy zabieg medyczny, krioterapia wiąże się z bólem, ale u większości osób jest dobrze tolerowana. Według Quinn i wsp. badanie 95 pacjentów z AKs przeprowadzone w pięciu punktach czasowych wykazało, że 61,7% pacjentów zgłaszało umiarkowany lub ciężki ból. Ból był również zgłaszany w późniejszym punkcie czasowym u 10% pacjentów. Wyniki te były jednak niezależne od charakterystyki klinicznej AKs i profilu pacjenta.
Najczęściej stosowanym kriogenem jest ciekły azot. Zanim jednak ciekły azot stał się dostępny, stosowano szereg innych rodzajów kriogenów. Kriochirurgia nie jest zalecana jako leczenie pierwszego rzutu w przypadku zmian złośliwych. Konieczne mogą być wielokrotne cykle zamrażania i rozmrażania, a kontrola marginesu jest trudna. Ponadto istnieje duże ryzyko nawrotu, zwłaszcza w przypadku zmian złośliwych.
Skuteczność krioterapii w leczeniu przebarwień pozapalnych
Krioterapia jest metodą repigmentacji skóry, która polega na zastosowaniu ciekłego azotu na obszar objęty zmianami. Zamrożenie powoduje miejscowe odmrożenie, powodując powstanie pęcherzy i strupów na dotkniętym obszarze. Kolor skóry zwykle wraca do normy w ciągu kilku tygodni. Proces ten ma jednak pewne skutki uboczne.
Hiperpigmentacja wynika z nagromadzenia melaniny w skórze właściwej. Barwnik ten odpowiada za kolor skóry, więc gdy komórki wytwarzające barwnik nadmiernie produkują melaninę, powstają ciemne plamy na skórze. Chociaż hiperpigmentacja może być problemem kosmetycznym, może być również oznaką stanu chorobowego.
Krioterapia jest często stosowana w przypadku hiperpigmentacji pozapalnej, ale ma pewne wady. Na przykład, krioterapia może być bolesna i może zająć dużo czasu, aby się zagoić. Oba rodzaje leczenia mogą skutkować PIH, ale krioterapia jest bardziej prawdopodobna, aby spowodować znaczne rozjaśnienie soczewek słonecznych. Ponadto krioterapia ma wiele działań niepożądanych.
W jednym randomizowanym, kontrolowanym badaniu oceniono skuteczność krioterapii w leczeniu pozapalnej hiperpigmentacji. W badaniu tym 50 pacjentów poddano krioterapii. Spośród nich 25 otrzymało krem o potrójnej kombinacji i 25 otrzymało sam filtr przeciwsłoneczny. Pozostałe 25 osób poddano tej samej sesji krioterapii. Obie grupy były następnie obserwowane przez osiem tygodni. Po krioterapii, poziomy melaniny i rumienia były mierzone przy użyciu wąskopasmowego spektrofotometru odbiciowego. Ponadto u wszystkich pacjentów oceniano liczbę lentigo i jednorodność koloru.
W tym samym badaniu badacze stwierdzili, że śródskórny kwas traneksamowy jest bezpieczny i skuteczny w leczeniu melasmy. Nie wiąże się on również z istotnym ryzykiem zakrzepowym lub krwotocznym. Stwierdzili jednak, że do oceny skuteczności krioterapii konieczny jest dłuższy okres obserwacji.
Krioterapia wykorzystuje ciekły azot do zamrażania tkanki skórnej. Chociaż krioterapia jest bezpieczna w przypadku wielu rodzajów przebarwień pozapalnych, nie powinna być stosowana do usuwania zmian na dużej powierzchni. Ponadto może ona powodować trwałe przebarwienia u osób o ciemniejszej karnacji.
Inną opcją w przypadku hiperpigmentacji pozapalnej jest stosowanie leków na receptę. Niektóre z tych leków mogą poprawić stan skóry znacznie szybciej niż inne zabiegi. Jeśli masz poważne przebarwienia pozapalne, lekarz może przepisać hydrochinon na receptę.
Wykazano, że kriochirurgia jest skuteczna w przypadku ponad 50 różnych rodzajów zmian skórnych. Najpopularniejsze z nich to rogowacenie aktyniczne i brodawki, ale istnieją też inne schorzenia, które można leczyć za pomocą kriochirurgii. Niski koszt i niskie ryzyko sprawiają, że jest to atrakcyjna opcja w praktyce ogólnej.
Krioterapia ma kilka zalet w porównaniu z leczeniem chirurgicznym, w tym zmniejszenie bólu i brak przestojów. Nie nadaje się jednak do całkowitego wycięcia i może być nieskuteczna w przypadku typów skóry Fitzpatricka III-V. Ponadto, pacjent powinien codziennie stosować krem z filtrem o szerokim spektrum działania, aby chronić skórę przed uszkodzeniami spowodowanymi przez zabieg.
Powrót do zdrowia po krioterapii w przypadku przebarwień
Krioterapia jest formą zabiegu rozjaśniającego skórę, w którym na zmianę nakłada się ciekły azot. Niska temperatura powoduje miejscowy uraz odmrożeniowy, któremu towarzyszy strup lub blister. Zmiana następnie się zagoi, choć może to spowodować hiper lub hipopigmentację. Po kilku tygodniach koloryt leczonego obszaru wróci do normy. Chociaż krioterapia nie jest rozwiązaniem trwałym, jest bezpiecznym zabiegiem w przypadku hiper lub pozapalnej hiperpigmentacji.
Po zabiegu obszar może być czerwony lub z pęcherzami, może też krwawić. W tym czasie obszar poddany zabiegowi należy zabezpieczyć bandażem lub delikatnym kremem antyseptycznym. Strupek powinien utworzyć się w ciągu kilku dni. Na to miejsce można również nałożyć wazelinę.
Regeneracja po krioterapii potrwa około tygodnia lub dwóch. Należy unikać ekspozycji na słońce lub zbierania strupka. Obszar poddany zabiegowi może być czerwony, z pęcherzami, opuchnięty lub mieć wyraźny drenaż. Całkowite wyleczenie skóry zajmie od 7 do 10 dni. Powrót do zdrowia po zabiegu krioterapii na przebarwienia jest zazwyczaj bezbolesny.
Krioterapia wykorzystuje ciekły podtlenek azotu do usuwania niedoskonałości na skórze. Jest to procedura zarejestrowana przez FDA, która może poprawić karnację skóry. Nowe osiągnięcia w dziedzinie krioterapii obejmują urządzenie CryoPen(tm), które dostarcza ciekły azot z milimetrową precyzją do obszaru wymagającego leczenia. Typowa sesja zabiegowa wymaga tylko jednego zabiegu.
Chociaż krioterapia jest bezpieczna dla większości typów skóry, pacjenci o ciemnej karnacji są bardziej narażeni na powstawanie przebarwień. W niektórych przypadkach, zabieg może faktycznie pogorszyć hiperpigmentację. Z tego powodu pacjenci powinni zwrócić się do lekarza specjalizującego się w leczeniu przebarwień.
Istnieją dwa rodzaje krioterapii w przypadku hiperpigmentacji: zewnętrzna i wewnętrzna. Krioterapia zewnętrzna wykorzystuje ciekły azot, natomiast krioterapia wewnętrzna używa igły lub krioprobówki, aby dotrzeć do tkanki. Metoda leczenia zależy od lokalizacji i wielkości zmiany.
Krioterapia jest alternatywą dla bardziej inwazyjnych metod leczenia. Pacjenci mogą poddać się krioterapii w trybie ambulatoryjnym lub stacjonarnym. Dermatolodzy mogą nawet zamrażać tą metodą niewielkie nowotwory skóry. Procedura jest bezpieczną i skuteczną alternatywą dla inwazyjnych zabiegów chirurgicznych. Jest to doskonała opcja w leczeniu powierzchownego raka podstawnokomórkowego i raka płaskonabłonkowego in situ. Metoda ta oferuje bardziej trwałe, niechirurgiczne leczenie niż laser lub chirurgia.
Podobne tematy
